قناری های یکدل

بپرس دوستم داری؟ بگذار بگویم من؟ شما را؟ به جا نمی‌آورم؛ ولی... شما چقدر زیبایید. به فنجان قهوه‌‌‌ای دعوتتان کنم؟ لبخند بزن، بگو با کمال میل بیا دوباره برای اولین بار ببینمت! در همان دیدار دلت را ببرم بگذار اولین دوستت دارم را دوباره بگویم! باز هم عاشقت شوم! تو یک لبخند که بزنی من هر صبح آلزایمر میگیرم و تو یک عمر اولین و آخرین عشقم خواهی بود... حامد_نیازی

سلام عزیزم.امروز رو بیشتر از هر روزی به وبلاگ سر زدم چون میدونستم اومدنت نزدیکه.باشه گلم.من منتظرتم تا همیشه.مهربونم دوستت دارم.فداتم عزیزچی خودم

بیا و بنویس نگارم که نمی‌تونی منو از یاد ببری.بگو که هنوز ‌خاطراتمون واست شیرینه.من حتی فکر تموم شدنمون واسم سخته.خیلی امید دارم و یه حسی بهم میگه نزدیکی.از من نگذریا که تموم میشم،خاکستر میشم.تنهایی من به حدی رسیده که به قول بزرگی واسم لذت بخش شده کاش نجاتم بدی از این باتلاق بدبو.بشکن میله‌های این قفس سوت و کور رو.این زمستون سرد که تو راهه بی خبری از تو منو خشک میکنه.به قول محمدابراهیم جعفری تنها یک چیز رو بیشتر از تو دوست دارم،اینکه تو را دوست دارم...

ماه عشقمون آبان زیبا و دوست داشتنی هم کم کم داره تموم میشه.ببوسم برگ برگشو.گریه کنم قطره قطره بارونشو‌،نگارم حرف بزنم داد بکشم زوزه باد خزونشو.خالی شدن درختها رو تشبیه کنم به قلب خالی مجتبی.اگه بودم با لبهام دونه دونه برگهای پاییزی رو از جلوت بر می‌داشتم.از من دوری نکن عزیزم.به قول شاعر حال من حال اسیریست که هنگام فرار،یادش اومد که کسی منتظرش نیست نرفت.دیشب من بودم و بارون پشت شیشه و بغض و گریه.رجوع کن عشقم که بارون قراره زیا بیاد و اشک من وصله بهشون نگارم.عاشقتم

خیلی دلم میخواد بنویسم و بنویسم تا یه کم خالی بشم از این غم بی رحم.اما دقیقا مثل این می‌مونه که روبروی کوه وایسی یا حتی یه درخت و یه تیکه سنگ و حرف بزنی و بعد چند دقیقه امیدت رو از دست بدی.خوب میدونم که دنیا اونقدر بی رحمه که غمهاش هزار برابر شادیهاشه ولی چاره‌‌‌ای نیست باید زندگی کرد نگارم.منم یه روزهایی بود که مطمئن بودم دیگه بدتر از اون نمی‌شد اما گذشت.به قول امام علی(ع)موقع شادیها و غمها به خودت یادآوری ون که این نیز بگذرد.جمله واقعا پر معنیه.تحمل کن عزیزدلم.تحمل کن نازنینم.فدای اون چشمات بشم.معصومترین من.من این وسط نمیتونم همه حرفام راحت بزنم چون همه می‌بینن.با توجه به اسمی‌که واسه اینستاگرام و تلگرام گذاشتم با یه سرچ توی گوگل با اسم مجیرام وبلاگ هم میاد بالا.اما من هیچوقت ناراحت نمیشم چون حاضرم عشق تو رو جار بزنم و دومش اینکه من همینم که هستم.قرار نیست جای تو توی قلب من با کسی عوض بشه.دوستت دارم

سلام.منو میشناسی؟منو یادت رفته؟داغون بودن من که واست خیلی مهم بود.حوصله نداری؟احساسی به من نداری؟حرفاتو به کی میزنی این روزا؟دلت واسه من نمیسوزه؟زیاد سوال می‌پرسم؟درک میکنی که حال من خوب نیست وقتی نیستی؟وایسم تو آینه با خودم حرف بزنم؟همش قبول.همه همش.نگارم جز تو من به کی پناه ببرم.بس کن تو رو خدا.دلم تنگه واست.غروبها رو بی تو درد می‌کشم.بیا و بزرگی کن.بیا منو رها کن از این دلتنگی.نگار دلتنگ یه سلام گفتنتم تو برم بالای ابرها.لحطه‌های منو پر از حضور قشنگ توئه.بودنت توی قلبمو با چیزی عوض نمیکنم.اما خسته ام خسته.اگه به من باشه تا فردا هم میتونم از حالم و دلتنگی‌هام بگم.نگو که تو دیگه حوصله نداری و دلتنگ نیستی که اون لحظه لحظه‌ی شکستن قلب منه و مرگ منه بخدا‌.روزگار طوری شده که چیز جدیدی بدست نمیارم و باید حسرت چیزای از دست رفته رو بخورم.الان یاد زمانی افتادم که موقع حرف زدن دوتامون سکوت میکردیم و حرفی نبود واسه گفتم بعدش دوتایی می‌خندیدیم.آی قربون اون لحظه‌ها.من کسی رو جای تو نمی‌نمیذارم و نمیتونم بذارم.عشق من به تو کم نمیشه که بیشترم میشه.بازم صبر میکنم.مهم نیست تا کی اما امیدوارم زودتر تموم بشه....

رک بگم من حسودیم میشه به تو و دلیلش هم اینه که تو یکی رو داری که بی نهایت دوست داره و لحظه به لحظه زندگیش رو با یاد تو سپری میکنه.قلب اون آدم تپیدن رو به چشمای تو گره زده.من اون آدم رو میشناسم.تو چطور؟